Gwiazdy

O niebiosa!

Zlitujcie się nad człowiekiem biednym,

Przyobleczonym płótnem mizernym.

Z tyłu skrada się cień,

W nocnej mgle,

W płaczu i cierpieniu.

Wiatr szepcze piękne słówka,

Dmucha w oczy człowieka -

Zgaszone jak gwiazdy,

Bez nadziei -

Tylko cierpienie w nich widać.

Serce też zgasło dawno,

Jak wieczorna zorza.