Nad strumykiem

Usiadłbym teraz nad strumykiem powolnym

Zaległ w bezmysł bezwolny

Lecz nie mogę

Sama myśl budzi trwogę

Na samą myśl o ciszy w głowie

Lęk pierwotny budzi się

Lecz do tego właśnie ciągnie mnie

Choć mój umysł opiera się

Lecz teraz siedzę tam - nogi mokre

Mój umysł nie wie co dobre

A co złe, w głowie cisza

Z piersi wyrwała się dusza

Tylko wiatr wyje wśród drzew

Niczym nie przejmuję się