Repetycja

Żegnaj okrutne życie

Cóż ty mi dało

Prócz łez, smutku i żalu

Zmarnowane talenty?

Prócz przebłysku momenty?

Kolegów których nie nazbierałem?

Lecz cóż oni dają?

Prócz łez

Gdy cię opuszczają

Zaczęte projekty

Ukryte afekty

Życie ukryte

Profesorstwo nie dane

I tak życie mi minęło

Nic dobrego, ani złego

Dużo zaczęte - nic nie skończone

Co się dzieje?

Gdzie ja jestem?

Czy ja w kota ciele jestem?

Ale… to nie ziemia

Wszędzie przestrzeń biała

Lecz co to?

Och, czy w pół nieba jestem

Czy w czyśćca bramie stoję

Nie, to niemożliwe...

Patrzaj! To anioły lecą

I oczyma świecą

Czy to jednak niebo?

Mój nieistniejący kolego

Nie… zaraz mi tłumaczą

Boga już nie ma

Znikł pewnego ranka

Rozpłynął jak obłok obwarzanka

I gdy anioły się obudziły

To tak postanowiły:

Każdemu raj stworzą

O jakim tylko sobie marzą

Jak postanowiły, tak też zrobiły

I te raje się łączą i przenikają

Tańczą i śpiewają

I żadnego końca nie mają

Lecz czy to sens ma

Gdy nie ma wyzwania

Ani sukcesu nie uznania

Zaraz anioły z pomocą śpieszą

"Możesz sobie wymarzyć korporację

I karierę swą w niej

I wszelkie ukryte operacje"

Ale gdzie jest wyzwanie

Kiedy wszystko zaplanowane

Na to anioły odpowiedzi nie miały

I me rozterki w zaświaty się dostały

I coś czuję że mnie nie opuszczą

Już taką mam duszę