Wyjście awaryjne

Zamknięty w białej klatce

Wydostać nie mogę się

Zamknęli mnie tu nie ludzie

Lecz moje ciało zdradziło mnie

Ręce związane mam

Nie chciałem wdepnąć w ten szlam

Lecz wszechświat w kości gra

I przegrana moja ręka

Waliłbym pięścią w drzwi

Gdybym tylko znaleźć mógł je

Gardło zdarte już mam

Dłużej krzyczeć już nie mogę

Czasem ściany zbliżać zdają się

Paranoja dopada już mnie

Słyszę bicie mojego serca

Coraz cichsze wydaje się

Nie marzę o niczym innym

Tylko życie normalne wieść

Lecz z każdym dniem tracę nadzieję

Że kiedykolwiek ono spełni się